Stjórnvöld í Hollandi, Austurríki, Lúxemborg, Belgíu og Svíþjóð hafa sent sameiginlega áskorun til umhverfisráðherra allra Evrópusambandslandanna um að þeir beiti sér fyrir banni gegn notkun míkróplasts í neytendavörur, enda sé slíkt bann forgangsatriði fyrir verndun lífríkis sjávar. Míkróplast brotnar ekki niður í náttúrunni og getur flutt með sér eiturefni upp fæðukeðjuna. Míkróplast er mikið notað í andlitsskrúbba, tannkrem, þvottaefni o.fl., þrátt fyrir að til séu náttúruleg efni sem gera sama gagn. Þetta plast á greiða leið til sjávar úr niðurföllum á heimilum, þar sem skólphreinsistöðvar ná ekki að sía það frá. Hollendingar óttast sérstaklega að plastið spilli kræklingastofnum, en ársframleiðsla þeirra á kræklingum nemur um 50.000-60.000 tonnum. Snyrtivöruframleiðandinn Unilever hefur lofað að hætta notkun míkróplasts í vörum sínar á þessu ári, en með banni væri tryggt að aðrir framleiðendur gerðu slíkt hið sama.
(Sjá fréttatilkynningu UNEP 16. janúar).
Það er svo furðulegt að mírkóplast skuli ekki vera bannað allstaðar í heiminum. Upplýsingar um fáránlega óþarfa skaðsemi þess eru fyrir hendi og samt er þetta selt í öllum búðum og neytendur vita ekkert. Eru engir vísindamenn á þingi til að redda þessum hlutum? Og hvað eru framleiðendur eiginlega að hugsa?